Zdajemy sobie sprawę z wyzwań, które stoją przed uczniami. Taka rzeczywistość może budzić  w nich różne emocje: niepewność, bezradność a nawet złość, że tak poważne zmiany dotykają akurat ich.

Przed rodzicami stoi najtrudniejsze zadanie: jak pomimo niesprzyjających okoliczności, nie stracić z pola widzenia tego, co najważniejsze, czyli dzieci.

Silne emocje, kategoryczne opinie dorosłych mają bardzo duży wpływ na postawę i samopoczucie dzieci.

Dlatego też, aby pomóc młodzieży w radzeniu sobie ze zmianą i jej skutkami, warto zadbać również o siebie, o równowagę, przygotować się na różne rozwiązania i konstruktywne wsparcie emocjonalne oraz logistyczne własnego dziecka.
Taka postawa jest bardzo ważnym zapleczem budującym poczucie bezpieczeństwa nastolatka  w poradzeniu sobie ze zmianą.

Ważne jest również, nastawienie do całej sytuacji. Jeśli rodzice będą przekonani, że dziecko sobie nie poradzi, na pewno będzie mu trudniej odnaleźć się w nowej sytuacji.

Duże znaczenie ma też komunikat, jaki wysyłamy młodym ludziom na temat funkcjonowania świata dorosłych: to, jak wyrażamy swoje opinie, emocje czy  rozwiązujemy problemy, może być dla nich ważnym punktem odniesienia do radzenia sobie z wyzwaniami i zmianami.

Jedną z przeszkód na którą może natrafić nastolatek, zobligowany do samodzielnej pracy w domu jest motywacja.

Co zrobić, żeby nastolatek chciał się uczyć?

Należy wspierać nastolatka i okazywać mu zrozumienie, jednocześnie tłumacząc, że zaniedbywanie nauki nie rozwiąże problemu, a jedynie pogorszy sytuację.
Żeby pomóc dziecku i zachęcić je do nauki ważne jest kilka kwestii:

1.Systematyczność

Systematyczność to podstawa, ponieważ nadmiar materiału, który trzeba przerobić w krótkim czasie potrafi naprawdę skutecznie zniechęcić do nauki. W związku z tym, już od samego początku zachęcaj nastolatka do planowania wszystkiego, co ma do zrobienia, regularnego powtarzania i do systematycznej pracy. Wytłumacz mu, że codzienna nauka nie zajmie dużo czasu, a wiedza będzie znacznie łatwiej przyswojona, jeśli będzie dawkowana regularnie, w małych porcjach.

2.Określenie celu nauki i korzyści z niej płynących

Dzieci w okresie dojrzewania bardzo często analizują świat, poddają wszystko w wątpliwość i szukają odpowiedzi na wiele nurtujących je pytań. Jedną z wątpliwości, jakie dzieci często mają, jest to, jaki w ogóle sens ma nauka, po co im zdobywana wiedza, jeśli nie są zainteresowane danym tematem albo w jakim celu uczą się na pamięć wiersza, który pewnie zapomną po tygodniu od otrzymania oceny za recytację. Rolą rodziców, ale również nauczycieli jest wskazywanie korzyści, jakie płyną ze zdobywania wiedzy.

3.Organizacja pracy

Najlepsze efekty daje zaplanowana nauka. Ważne jest, żeby nauczyć dziecko, jak najlepiej podzielić czas na odrabianie lekcji, powtarzanie materiału oraz inne obowiązki. Gdy nastolatek zobaczy, że tak zorganizowana praca idzie mu znacznie szybciej i jest bardziej efektywna niż chaotyczne robienie wszystkiego po trochu, z pewnością będzie chętniej siadał do nauki, bo będzie wiedział, że zostanie mu jeszcze trochę czasu na przyjemności i rozwijanie swoich zainteresowań. Istotna jest także atmosfera, w jakiej dziecko się uczy. Wiedza będzie lepiej wchłaniana, jeśli nastolatek nie będzie rozpraszany przez komputer czy telewizor, a na jego biurku będzie panował ład.

4. Samodzielna praca

Nawet, jeśli dziecko ma problemy w nauce, nie możecie godzić się na to, żeby odpisywało bezmyślnie zadania z Internetu.  Zachęcajcie nastolatka do samodzielnej pracy, a po jakimś czasie, gdy nauka zacznie mu iść coraz lepiej, dziecko zacznie bardziej wierzyć w swoje siły i zobaczy, że może coś osiągnąć jedynie dzięki swojej pracy. Oczywiście możecie mu pomóc i wytłumaczyć coś, jeśli ma problemy ze zrozumieniem jakiegoś pojęcia albo polecenia zadania, jednak nie możecie odrabiać za niego lekcji albo robić projektów. Taka pomoc będzie jedynie doraźnym wsparciem, ale nie rozwiąże problemów z nauką. Zamiast tego, zachęcajcie nastolatka do zaplanowania pracy, pomóżcie mu w ustaleniu harmonogramu nauki i znalezieniu metody uczenia się, która będzie dla Waszej pociechy najbardziej skuteczna. Razem wyznaczajcie cele i ścieżki, którymi dziecko może do nich dojść. Pamiętajcie przy tym, żeby ustalone cele były realne, a nie wygórowane, bo myśl, że dany cel będzie bardzo trudno osiągnąć,  zniechęci dziecko do pracy.

5.Podejście rodziców

Wasze podejście do problemu dziecka z nauką to kluczowa sprawa. Wasz stosunek do dziecka i to, czy będziecie umieli go odpowiednio wesprzeć, w dużej mierze wpływa na to, jak nastolatek poradzi sobie z okresem buntu i pogorszeniem sytuacji z nauką. Absolutnie nie naśmiewajcie się z dziecka, nie naigrywajcie się z tego, że czegoś nie umie, nie potrafi albo zapomniało zrobić. Powinniście natomiast podkreślać mocne strony nastolatka i zauważać jego postępy.
Podczas pomagania dziecku w nauce, nie mówcie mu, że coś jest zbyt trudne, że na pewno tego nie zrozumie. Takie słowa działają na dziecko bardzo demotywująco. Nie lekceważcie problemów nastolatka, ponieważ może on zamknąć się w sobie i uznać, że jego problemy i trudności nie są dla Was wystarczająco ważne.

6.Kontrola

Ważna jest również kontrola i monitorowanie postępów dziecka. Mimo tego, że dziecko może się wydawać za duże, żeby kontrolować je w sprawach nauki, w miarę możliwości, sprawdzajcie jakie robi postępy. Nie chodzi tu o sprawdzanie zeszytów czy czytanie prac domowych, jednak o codzienne rozmowy, o tym, co dziecko robiło, jak mu się podobało itp.

  POLECAMY PODOBE ARTYKUŁY:

Jak motywować nastolatki? Tak, to możliwe!:

https://pozytywnadyscyplina.pl/jak-motywowac-nastolatki-tak-to-mozliwe/

Bunt nastolatka - jak komunikować się ze swoim dzieckiem:

https://portal.librus.pl/artykuly/bunt-nastolatka-jak-komunikowac-sie-ze-swoim-dzieckiem

Dziękuje
Pedagog szkolny