Dnia 8 maja 2019 r. dla chętnych uczniów z klas 7 i 8 zorganizowana została wycieczka do Oświęcimia i Krakowa.
Najpierw udaliśmy się do Miejsca Pamięci i Muzeum Auschwitz-Birkenau – byłego nazistowskiego obozu koncentracyjnego i zagłady, który utworzony został przez Niemców w połowie 1940 r. Bezpośrednim powodem powstania obozu była powiększająca się liczba masowo aresztowanych Polaków i przepełnienie istniejących więzień. Pierwszy transport naszych rodaków dotarł do KL Auschwitz 14 czerwca 1940 r. z więzienia w Tarnowie. Początkowo miał to być kolejny z obozów koncentracyjnych, tworzonych przez nazistów już od początku lat trzydziestych. Funkcję tę Auschwitz spełniał przez cały okres swego istnienia, także gdy - od 1942 r. - stał się równocześnie jednym z ośrodków „ostatecznego rozwiązania kwestii żydowskiej” - nazistowskiego planu wymordowania Żydów zamieszkujących tereny okupowane przez III Rzeszę. W 1944 r., w szczytowym okresie działania, obóz składał się z trzech części:
Auschwitz I – utworzonego w 1940 r. na terenie i w budynkach przedwojennych polskich koszar;
Auschwitz II-Birkenau – największego z całego kompleksu, utworzonego w 1941 r. na terenie oddalonej od Oświęcimia o 3 km wsi Brzezinka, z której wysiedlono polską ludność,
a zabrane im domostwa rozebrano. W Birkenau naziści wybudowali też większość urządzeń masowej zagłady;
Auschwitz III – w latach 1942-1944 głównie przy różnego rodzaju niemieckich zakładach przemysłowych, a także gospodarstwach rolniczo-hodowlanych powstało ponad 40 podobozów wykorzystujących niewolniczą siłę roboczą więźniów. Największy z nich o nazwie Buna utworzono w 1942 r. 6 km od obozu Auschwitz I, przy zakładach syntetycznej gumy i benzyny Buna-Werke.
Wszystkie obozy i podobozy Niemcy odizolowali od świata zewnętrznego i otoczyli ogrodzeniem z drutu kolczastego. Teren administrowany przez komendanta i kontrolowany przez esesmanów z załogi KL Auschwitz przekraczał obszar znajdujący się w obrębie drutów. Zajmował powierzchnię 40 kilometrów kwadratowych – rozciągającą się wokół obozów Auschwitz I i Auschwitz II-Birkenau.
Celem wycieczki do Auschwitz-Birkenau było poznanie zjawiska holocaustu na tle wydarzeń II wojny światowej i okupacji w Polsce; kształtowanie świadomości o prawie człowieka do życia i godnej śmierci; budzenie szacunku i tolerancji wobec drugiego człowieka bez względu na rasę i religię; poznanie martyrologii narodu polskiego i żydowskiego oraz innych narodów podczas II wojny światowej. Wycieczka ta była ważną lekcją w naszym życiu. Słowa pani przewodnik oraz widok bramy z napisem „Arbeit macht frei”, celi o. Maksymiliana Kolbego, ściany śmierci, komór gazowych, cel głodowych, bloków i baraków, „Księgi imion”, zdjęć zamordowanych oraz rzeczy przez nich pozostawionych - na zawsze pozostaną w pamięci. Emocji związanych z tym miejscem nie sposób opisać. Auschwitz-Birkenau stał się dla świata symbolem ludobójstwa, terroru i Szoa. Każdy człowiek powinien choć raz w życiu odwiedzić to miejsce.
Po zwiedzeniu Auschwitz-Birkenau udaliśmy się do Krakowa w celu poznania jego żydowskiej dzielnicy, czyli Kazimierza. Krakowski Kazimierz został utworzony przez samego Kazimierza Wielkiego w XIV w. Przez wiele stuleci był oddzielnym miastem królewskim. Do dziś słynie jako ważne miejsce w historii żydowskiej. Żydzi zostali tam przesiedleni w XV wieku decyzją króla Jana Olbrachta pod wpływem fali konfliktów i nietolerancji. Powstała w ten sposób oddzielna dzielnica Kazimierza oddzielona od reszty miasta murem. Szybko stała się ona ważnym ośrodkiem kultury żydowskiej w Polsce i na świecie. Tam urodziło się wielu wybitnych naukowców, pisarzy, polityków. W XIX w. Kazimierz został włączony do Krakowa jako nowa dzielnica. Zburzono mury i zasypano Wisłę, tworząc w jej miejscu ulicę Dietla.
Celem wyprawy w ten zakątek Krakowa było poznanie dziedzictwa kulturowego naszych przodków oraz architektury i kultury żydowskiej, a także rozwijanie zainteresowań otaczającą nas rzeczywistością. Uczestnicy wycieczki zwiedzili synagogi krakowskiego Kazimierza, a mianowicie Starą Synagogę, Synagogę Poppera, Synagogę Wysoką, Synagogę Izaaka i Synagogę Remu. Ta ostatnia oraz położony przy niej cmentarz (kirkut) są unikatowym zespołem obiektów sakralnych z XVI wieku. Noszą imię Remu – wybitnego uczonego i rabina. Do dzisiaj w synagodze Remu są regularnie obchodzone nabożeństwa żydowskie. Miejsce to odwiedzają Żydzi z całego świata, głównie w rocznicę śmierci rabina Remu. Kirkut Remu jest jednym z najstarszych cmentarzy żydowskich w Europie. Założony został w 1535 roku. Pochowano na nim wielu wybitnych Żydów krakowskich i chociaż został zniszczony podczas II wojny światowej (było tutaj wysypisko śmieci), można teraz podziwiać odrestaurowane zabytkowe macewy i nagrobki. Co ciekawe, na nagrobkach żydowskich nie kładzie się kwiatów, lecz kamienie. Drugim kirkutem obejrzanym przez uczniów był Nowy Cmentarz założony w 1800 r. po zamknięciu Remu. Do dziś jest czynnym cmentarzem żydowskim.
W trakcie wycieczki przewodnik opowiedział również o świętach, kulturze i działalności krakowskich Żydów. Dzięki muzyce klezmerskiej, wygrywanej przez artystów w jednym z ogródków, mogliśmy poczuć atmosferę innej kultury.
Na długo zapadnie nam w pamięci wizyta na największym cmentarzu świata jakim jest Auschwitz-Birkenau. Podczas zwiedzania terenu byłego obozu młodzież zachowywała się wzorowo, wykazująć się taktem i dyscypliną.
https://photos.app.goo.gl/1o5qrF1zoYpUF8o19
Katarzyna Dziedzic